از ابتداي حيات بشر تا كنون، ساختمان‌سازي دستخوش تحولات بسيار زيادي بوده است كه همگي اين تغييرات در مسير زندگي راحت‌تر افراد قرار دارد. همچنين توجه به زيبايي فضا نيز از تمايلات روحي انسان بوده و در سرشت انسان نهادينه شده است. بنابراين از گذشته تا به امروز بشر در زيباتر كردن فضاي زندگي خود تلاش كرده و در اين راستا، صنايع جديدي را ابداع نموده است.
سفال، پدر توليد كاشي سراميك در ايران
يكي از تغييرات محسوس و شگفت‌انگيز در صنعت مصالح ساختماني، سفال است. سفال‌ها در ابتدا و در سال‌هاي زيادي قبل از ميلاد مسيح از خاك و گلي كه از كف رودخانه به دست مي‌آمد و توسط قالب‌هايي شكل داده مي‌شد به صورت كاملا دستساز توليد و در مقابل آفتاب خشك مي‌شدند. اما براي زيبايي بيش‌تر اين محصولات روي آن‌ها نقش‌هايي با ظرافت ايجاد شده و توسط رنگ به زيبايي بيش‌تري مي‌رسيد. در ايران نيز خاك رس را براي چسبندگي بيش‌تر با موادي مانند كاه تركيب مي‌كردند و سفال مي‌ساختند. اما اين سفال توليد شده كيفيت و دوام بالايي نداشت و به سادگي دچار آسيب مي‌شد.
انسان پس از مدتي دريافت كه با حرارت دادن سفال توليد شده مي‌تواند استحكام و دوام محصول را بالاتر ببرد. به همين دليل اقدام به ساخت كوره كردند و كوره‌هايي گنبدي‌شكل براي اين منظور ساخته شد. اما دماي كوره‌ها قابل كنترل نبود و همين مسئله موجب توليد سفالي نامرغوب با سطحي متخلخل مي‌شد. پس از گذشت سال‌ها و آزمون و خطاي زياد در اين راستا، سفال با كيفيت و دوام بالا توليد شد و براي دوام بيش‌تر روي اين سفال‌ها از لعاب استفاده كردند. چرخ‌هاي سفالگري نيز ابتدا در تمدن‌هايي نظير يونان ابداع شده و از آن در توليد ظروف استفاده مي‌شد.
با استفاده از چرخ‌هاي سفالگري، توليد ظروف بسيار راحت‌تر و زيباتر انجام مي‌گرفت و با قرار گرفتن لعاب روي ظروف و پخت در كوره، به دوام اين محصولات افزوده مي‌شد. در ايران نيز در قسمت‌هاي كويري و بخش‌هاي مركزي، سفال‌هايي با قدمت هشت هزار ساله وجود دارد كه نشانه داشتن ريشه عميق اين هنر در كشور است. كلمه سفال به هر نوع شي توليد شده از خاك‌هاي ثانويه (شناخته شده‌ترين: خاك رس) اطلاق مي‌شود كه در حرارت بالا پخته شده و داراي سطحي متخلخل است. اغلب افراد به محصولاتي فاقد لعاب سفال مي‌گويند اما اين كلمه محصولات لعابدار را نيز در بر مي‌گيرد.
براي مطالعه ادامه مطلب در لينك زير وارد شويد :